E-postama gönder Aristoteles Felsefesinde Birey ve Devlet Açısından Eğitim Meselesi / The Issue of Education within the Context of Individual and State in Aristotle’s Philosophy
Öz
Aristoteles, eğitim konusunu insana özgü olduğunu düşündüğü niteliklerden yola çıkarak hem birey hem de devlet açısından ele alır. Ona göre “toplumsal bir hayvan” olan insan ancak toplum ve devlet içinde iyi bir yaşama kavuşabilir. Diğer yandan bireyin amacı da iyi yaşama ulaşmaktır. Bu bakımdan insanın iyi bir topluma ve iyi bir devlete ihtiyacı vardır. Kişilerin eğitimi onların iyi bir yaşama ulaşmaları için gereklidir ve bu eğitimi sağlaması gereken de devlettir. Halkın eğitimini devletin sorumluluğu altında gören Aristoteles, bir insanın nasıl yetiştirilmesi gerektiği sorusunu farklı açılardan ele alarak yanıtlar. Bu çalışmada Aristoteles’in eğitim konusunu, birey ve devlet açısından nasıl ele aldığı gösterilmeye çalışılacaktır.
Anahtar Kelimeler
Tam Metin:
PDFReferanslar
Akdemir, E. (2010). İnsan felsefesi: Epiktetos ve Marcus Aurelius örneği. İstanbul: Birey Yayıncılık.
Aristoteles, (1999). Eudemos’a etik. (S. Babür, çev.). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
Aristoteles, (2009). Nikomakhos’a etik. (S. Babür, çev.). Ankara: BilgeSu Yayıncılık.
Aristoteles, (2013). Politika. (F. Akderin, çev.). İstanbul: Say Yayınları.
Aristoteles, (2016). Magna moralia, (Y. Gurur, çev.). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
Aristoteles, (2017). Nikomakhos’a etik. (F. Akderin, çev.). İstanbul: Say Yayınları.
Arslan, A. (2018). İlkçağ felsefe tarihi 3. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Barnes, J. (2002). Aristoteles. (B. Ö. Düzgören, çev.). İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
Brun, J. (2008). Aristoteles ve lise. (İ. Yerguz, çev.). İstanbul: Dost Kitabevi.
Burnet, J. (2008). Aristoteles eğitim üzerine. (A. Aydoğan, çev.). İstanbul: Say Yayınları.
Büyükdüvenci, S. (1993). Aristoteles’te Mutluluk Kavramı, Felsefe dünyası 9, 41-45.
Cevizci, A. (2018). Etik/ahlak felsefesi. İstanbul: Say Yayınları.
Copleston, F. (2013). Aristoteles. (A. Yardımlı. çev.). İstanbul: İdea Yayınevi.
Durkheim, E. (2016). Eğitim ve sosyoloji. (P. Ergenokon. çev.). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
Erkızan, H. N. B. (2013). Aristoteles yazıları/varlık, bilgi ve yaşam üzerine. Ankara: Sentez Yayıncılık.
Erkızan, H. N. & Çüçen K. (2013). Antik çağ ve orta çağ felsefesi tarihi. Ankara: Sentez Yayıncılık.
Erkızan, H. N. (2016). Aristoteles: Yaşamı, Yapıtları ve Felsefesi. Özne Aristoteles özel sayısı, 7-52.
Erkızan, H. N. B. (2012a). Aristoteles yazıları/etik ve politika üzerine. İstanbul: Sentez Yayıncılık.
Erkızan, H. N. B. (2012b). Aristoteles’ten Nussbaum’a insan. İstanbul: Sentez Yayıncılık.
Jung, C. G. (2019). Kişiliğin gelişimi. (D. Olgaç, çev.). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
Kanat, C. A. (2013). Platon ve Aristoteles’te devlet ve toplum felsefesi. İstanbul: Doruk Yayımcılık.
Kenny, A. (2011). Batı felsefesinin yeni tarihi 1. cilt antik felsefe. (S. Uslu, çev.). İstanbul: Küre Yayınları.
Küçükalp, D. (2019). Siyaset Etiği. Etik ve etik sorunlar. (C. Türer, ed.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Laski, H. J. (2019). Politikaya giriş. (M. Koçakgöl, çev.). Ankara: Fol Kitap.
Nussbaum, M. C. (2018). Yapabilirlikler yaratmak: insani gelişmişlik yaklaşımı. (S. Somuncuoğlu, çev.). İstanbul: İletişim Yayıncılık.
Pieper, A. (1999). Etiğe giriş. (V. Atayman & G. Sezer, çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Rescher, N. (2019). 101 Anekdotta felsefe tarihinde yolculuk. (A. Yılmaz, çev.). İstanbul: Vakıfbank Kültür Yayınları.
Ross, D. (2011). Aristoteles. (A. Arslan, çev.). İstanbul: Kabalcı Yayıncılık.
Russell, B. (2002). Batı felsefesi tarihi 1. (M. Sencer, çev.). İstanbul: Say Yayınları.
San, İ. (2019). Sanat ve eğitim. Ankara: Ütopya Yayınevi.
Weber, A. (1998). Felsefe tarihi. (H. V. Eralp, çev.). İstanbul: Sosyal Yayınlar.
Yılmaz, M. (2010). Aristoteles’te Eğitim Kavramının Politik İşlevi. Kaygı 15, 29-40.
Refback'ler
- Şu halde refbacks yoktur.
Telif Hakkı (c) 2021 Sebile Başok Diş
Lisans URL: https://creativecommons.org/licenses/by-nc/2.0/