19. Yüzyıl Divan Şairi Hilmî Kıbrısî Efendi’nin Şiirlerinde Tasavvuf İzleri / Reflectıons of Mystıcısm in 19th Century Divan Poet Hilmî Kıbrısî Efendi’s Poems
Öz
19. yüzyıl Divan edebiyatının tanınmış şairlerinden Hilmî Kıbrısî Efendi, 1783’te Kıbrıs’ta doğmuştur. İyi bir eğitim aldığı, Arapça ve Farsça dillerine hakim, alim bir kişi olduğu kaynaklarda belirtilmiştir. Hilmî Kıbrısî Efendi, uzun yıllar Kıbrıs’ta müftülük, Büyük Medrese’de müderrislik, II. Mahmut Kütüphanesi’nde kütüphane nazırlığı ve şeyh seb’alık görevlerini ifa etmiştir. Tasavvuf, Türklerin İslamiyeti kabulüyle Orta Asya’da yayılmış ve Orta Asya’dan göç eden dervişlerle birlikte Anadolu’ya ulaşmıştır. Kıbrıs’ın Türkler tarafından 1571’de fethiyle Anadolu’dan Kıbrıs’a iskan edilenler arasında bulunan Mevlevi şeyhleri ile de tasavvuf adaya gelmiştir. Kıbrıs’ta 1593 yılında inşa edilen Lefkoşa Mevlevihanesi, tasavvufun adada gelişip yaygınlaşmasında önemli rol oynamıştır. Divan şairleri din, tasavvuf, aşk ve tarikat unsurlarını şiirlerinde işlerken, Hilmî Kıbrısî Efendi de geleneğe uyarak Divançe’sinde bu unsurları kullanmıştır. Lefkoşa Mevlevihanesi’nde sıklıkla düzenlenen ayinlerde şeyhler tarafından Mevlana şiirlerinin okunması Hilmî Kıbrısî Efendi’yi etkilemiş ve onun tasavvuf özellikleri taşıyan şiirler kaleme almasına yol açmıştır. Bu çalışmada Hilmî Kıbrısî Efendi’nin şiirlerine yansıyan tasavvuf özellikleri incelecektir.
Anahtar Kelimeler
Tam Metin:
PDFReferanslar
Arpaguş, S. (2007). Post. TDV İslam Ansiklopedisi. C. 34. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Büyük Larousse Sözlük ve Ansiklopedisi, c. 11, s. 5405.
Cankurt, H. (2014). “Şeyhî’nin Gazellerine Tasavvufî Bakış”, Journal of Turkish Studies, C.9/3, s. 321-349.
Cebecioğlu, E. (2014). Tasavvuf Terimleri ve Deyimleri Sözlüğü. İstanbul: Anka.
Ceylan, Ö. (2007). Tasavvufi Şiir Şerhleri. İstanbul: Kapı.
Demirci, M. (1998). Himmet. TDV İslam Ansiklopedisi. C. 18. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Eraydın, S. (2001). Tasavvuf ve Tarîkatlar. İstanbul: Marmara Üniversitesi, İlâhiyat Fakültesi Vakfı.
Erginli, Z. (2006). Metinlerle Tasavvuf Terimleri Sözlüğü, Trabzon: Kalem.
Genç, İ. (1998 ). “Lefkoşa Mevlevihanesi’nde Yetişmiş Mevlevi Divan Şairleri” II. Uluslararası Kıbrıs Araştırmaları Kongresi, Gazimağusa: (24-27 Kasım): s. 24-27.
Gölpınarlı, A. (1977). Tasavvuftan Dilimize Geçen Deyimler ve Atasözleri, İstanbul: İnkilâp ve Aka Kitabevleri.
Gölpınarlı, A. (1990). Mesnevî Tercemesi ve Şerhi, C. I-II, İstanbul: İnkilâp.
Gölpınarlı, A. (1997a). Türkiye’de Mezhepler ve Tarîkatlar, İstanbul: Gerçek.
Gölpınarlı, A. (1999). Tasavvuf ve Divan Şiiri ”Osmanlı Divan Şiiri Üzerine Metinler” (haz. Mehmet Kalpaklı), İstanbul: Yapı Kredi.
İpekten H. (2000). Fuzuli, Hayatı, Edebi Kişiliği ve Bazı Şiirlerinin Açıklamaları. Ankara: Akçağ.
İz, M. (1997). Tasavvuf. İstanbul: Rahle.
Kara, M. (1999).Tasavvuf ve Tarikatlar Tarihi. İstanbul: Dergâh.
Kazıcı, Z. (2005). İslâm Müesseseleri Tarihi. İstanbul: Kayıhan.
Kemikli, B. (2000). Sun’ullâh-ı Gaybî Divanı (İnceleme-Metin) İstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı.
Köprülü. F. (2003). Türk Edebiyatı Tarihi, İstanbul: Akçay.
Levend, A. S. (1984). Divan Edebiyatı Kelimeler ve Remizler Mazmunlar ve Mefhumlar. İstanbul: Enderun.
Mengi, M. (2002). Eski Türk Edebiyatı Tarihi. İstanbul: Akçay.
Ocak, A. Y. (1989). Alevilik. TDV İslam Ansiklopedisi, C. 2. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Öksüzoğlu, İ. (2020). Hilmî Kıbrısî Efendi’nin Divançe’si Analizi. Lefkoşa.
Özönder, H. (1993). “Kıbrıs’ta Mevlevilik ve Mevlevihaneler”, VI. Milli MevlanaKongresiTebliğler, Konya: s.108-117.
Pakalın, M. Z. (1993). Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü I-II-III, İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.
Pala, İ. (1995). Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü. İstanbul: Kapı.
Şentürk, A. A. (1996). Klâsik Osmanlı Edebiyatı Tiplerinden Sûfî yahut Zâhid Hakkında. İstanbul: Enderun.
Tanman, M. B. (1991), Âsitâne. TDV İslam Ansiklopedisi, C. 3. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Top, H. H. (2001). Mevlevî Usûl ve Âdâbı. İstanbul: Ötüken.
Topaloğlu, B. (2000). İrşâd. TDV İslam Ansiklopedisi, C. 22. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Tosun, N. (2009). Sır. TDV İslam Ansiklopedisi, C. 37. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Uludağ, S. (1991). Arif. TDV İslam Ansiklopedisi, C. 3. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Uludağ, S. (1991). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Uludağ.
Uludağ, S. (1992). Bâtın İlmi. TDV İslam Ansiklopedisi, C. 5. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Uludağ, S. (1996). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü, İstanbul: Marifet.
Uludağ, S. (2013). Verâ. TDV İslam Ansiklopedisi, C. 43. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Uzun, M. İ. (1996). Gülbank. TDV İslam Ansiklopedisi, C. 14. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Üstüner, K. (2007). Divan Şiirinde Tasavvuf. Ankara: Birleşik.
Vicdâni, S. (1995). Tarîkatlar ve Silsileleri. (Haz. İrfan Gündüz). İstanbul: Enderun.
Refback'ler
- Şu halde refbacks yoktur.
Telif Hakkı (c) 2020 Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.